TARIMDAN KAÇIŞ HIZLANDI

Hafta tarım ile ilgili tespitlerimi paylaşmıştım.

Gelen yoğun istek üzerine bu konuya devam etmek istiyorum. Bu yazımı okuyan, Sivaslı, bir çitçi bana farklı konulara değinmem hususunda ricada bulundu. Ondan aldığım bazı bilgileri buradan yetkililer belki okur diye yazmak istiyorum.

Çitçilerin en çok yakındığı dertleri gübre fiyatlarındaki inanılmaz artışlar.

Yazlık gübre ( Amonyum Sülfat) % 441

Üre % 394

Amonyum Nitrat % 373

DAP % 259

20.20.0 Gübre % 236

Oranında arttı. Ve hala artış devam ediyor.

Çiftçi bu fiyat artışları karşısında çaresiz bir şekilde bekliyor. Kimi toprağı ekmekten vazgeçti, kimi ekeceği alanları küçülttü, kimi gübresiz ekim yaptı.

Tarım yapmak artık çok maliyetli bir iş oldu. Kendi kendine yetebilen bir ülke iken şimdi yurt dışına bağımlı bir ülke olduk.

Dünya genelinde iklimsel kuraklıkların yaşanması sonucu her ülke kendi ihtiyaçlarını karşılamaya öncelik vermekte. Rusya yurt dışına buğday – hububat satarken kendi ihtiyaçlarını bahane ederek bunu durdurmuştur.

Ülkemizin uçsuz bucaksız tarım arazileri varken bizlerin bu hale düşmesi uygulanan yanlış tarım politikaları yüzündendir.

Ömründe sadece ağaç sulayarak, maydanoz yetiştirerek tarıma yakın olduğunu iddia eden birilerinin tarım bakanı ve bürokratı olması…

Bunlar çitçinin, köylünün, hayvan yetiştiricisinin halinden anlar mı?

Mazot zıplıyor da zıplıyor…

Durmak bilmiyor…

Yarın bugünden daha karanlık görünüyor.

Tarım işi ile uğraşanların önemli bir sorunu da gübrelerde merdiven altı imalatın önüne geçilemiyor olması.

Buralardan alınan gübreler mibzerde tıkanmalara neden oluyor. Perlit hale getirilmemiş gübre tarlaya eşit bir şekilde atılamıyor. Ayrıca içeriğinde hangi madde ne kadar belli değil.

Ülkemizde gübre fabrikalarının sayılarının ve üretimlerinin yetersiz olması nedeniyle yurt dışına bağımlı durumdayız.

Gübre üretimi için gerekli olan malzemelerde de yurt dışına bağımlıyız.

Topraklar gübre ile buluştuğunda verim daha yüksek oluyor. Bunu tartışmaya gerek bile yok. Bir örnek verelim.

Hollanda’da tarım alanında hektara 550 kg, Almanya’da 235 kg, Yunanistan’da 190 kg saf NPK (15-15-15) kullanılırken, ülkemizde sadece 95 kg saf NPK kullanılmaktadır.

Bir ilimiz kadar olan Hollanda’nın tarımda bizden ne kadar ileri olduğunu biliyoruz. Bunun nedeni tarıma verdikleri destekten ötürüdür.

Bizde ise köyden kaçış devam ediyor. Topraklar ekilemiyor. Hayvan yetiştiriciliği çok azaldı.

Acaba bu tarlaları yabancılara satsak ve biz onların yanında işçi olarak mı çalışsak diye düşünmeden edemiyorum.

Selam ve dua ile.